Bu film bir şey. Her şeyden önce, evet, bu filmi her yıl Noel için izlemeye çalışıyorum ve evet, çok daha üstün animasyonlu Noel özelini de izlemeye çalışıyorum. Bununla birlikte, söylemem gereken birçok iyi şey ve bazı kötü şeyler de var. Bu film, kaynak materyale sadık kalarak ne kadar başarılı? Eh, kitabı okuyalı epey zaman oldu ama çoğunu doğru anladıklarını söyleyebilirim ama çok fazla şey de eklediler. Demek istediğim, bu film 110 dakika uzunluğunda !!! Yani evet, film biraz fazla uzun. Hikayenin tüm teması, sevginin ifadesiydi ve Noel'in hediyeler ve materyalist öğeler ile ilgili olmadığı. Evet, Noel'in nasıl aile ile ilgili olduğu ve neyin olmadığı ile ilgili her şey genellikle çelişir ki bu biraz can sıkıcıdır.Bu film olması gerekenden çok daha uzun olduğu için Grinch'in Noel'i çalmayı düşünmesi bile epey zaman alıyor. Eklenen tüm ekstra şeyler fena değil, ancak filmin filmin ana noktasına gelmesini isterdim. Şimdi Jim Carrey hakkında konuşalım. Evet, bu filmde kesinlikle deli ve oldukça dahice. Jim Carrey, Grinch rolünde, Boris Karloff Grinch'ten farklı bir tasvir türü. Evet, bazen biraz fazla oluyor ama gerçekten eşsiz ve oldukça akılda kalıcı bir performans. Bu filmdeki diğer performansların hiçbiri Carrey'in performansına yaklaşamıyor bile. Carrey'de makyaj yapanlara şeref. Gerçekten harika. Mizah, sıklıkla eleştirilen bir şeydir. Bu bir PG filmi ama filmin gerçekten kaba bir mizahı var, ben komik bulsam da belki de bu filmde olmamalıydı.

Eğer bir Noel Şarkısı uyarlamasını hiç görmediyseniz, bu kesinlikle ilk kontrol edilecek kişi değildir. Zemeckis ya stüdyoyu filme müdahale ettirdi ya da film ondan uzaklaştı. En büyük sorun, hikayenin versiyonunun gördüğüm en karanlık uyarlamalar arasında olması. Marley ve Ruhlar korku ve korku için oynanıyor ve film, romandaki en karanlık vuruşlardan bazılarını içeriyor ve bazen aile dostu versiyonlardan dışlanıyor, yani mutlu Scrooge öldü çift veya Cehaletin çocukları ve İstemek. Noel Hediyesinin Ruhunun ölümü özellikle yoğun. The Spirit of Christmas Henüz To Come, gördüğüm en içgüdüsel versiyonlardan biri.Bir Noel Şarkısı, bu klasiğe genel olarak geleneksel bir yaklaşım sunar. Hikayenin ruhunu yakalar, ancak çoğu uyarlamada olduğu gibi, Scrooge'u Kapitalizmin kötülüklerine Dickens'ın daha keskin bakışıyla gitmek yerine tatsız bir adam olarak göstermeyi tercih eder. Animasyon genellikle dikkat çekicidir, özellikle üçüncü, ekstra gölgeli hayalet. Hikaye hızlı ilerliyor, ancak keşke hikayenin daha azını kesmiş olsaydı; rahatça uzatılabilecek kadar kısadır. Tek güçlü itirazım, hikâyeye organik olmayan ya da Dickens için doğru olmayan ve sonlara yakın yanlış yerleştirilmiş bir kovalamaca sahnesine yöneliktir ve sadece büyük bir gösterişli animasyon sahnesi istedikleri için orada görünüyorlar. Beni gerçekten rahatsız etti. Bunun dışında, bu Scrooges ailesine mükemmel bir katkı.

Chihiro ve ailesi, Chihiro'nun dehşete düşmesine neden olacak şekilde, kırsal kesimdeki küçük bir Japon kasabasına taşınıyor. Yeni evlerine giderken, Chihiro'nun babası yanlış bir dönüş yapar ve bir tünelin önünde çıkmaza giren ıssız tek şeritli bir yolda ilerler. Ailesi arabayı durdurup bölgeyi keşfetmeye karar verir. Tünelden geçerler ve diğer tarafta kendi küçük kasabası olan terk edilmiş bir eğlence parkı bulurlar. Ailesi harika kokulu yemekleri olan ama personeli olmayan bir restoran gördüklerinde, daha sonra yemeye ve ödemeye karar verirler. Ancak Chihiro yemek yemeyi reddeder ve tema parkını biraz daha keşfetmeye karar verir. Chihiro ve ailesinin tehlikede olduğunu ve derhal ayrılmaları gerektiğini söyleyen Haku adında bir çocukla tanışır. Restorana koşar ve ailesinin domuza dönüştüğünü bulur. Ek olarak, tema parkı iblisler, ruhlar ve kötü tanrıların yaşadığı bir kasaba. Kasabanın merkezinde bu canlıların dinlenmek için gittikleri bir hamam var.Bu etkileyici bir animasyon parçasıdır. Form için çok fazla. İçeriğe gelince, bu şişirilmiş, sindirilemez bir kabus. Yırtıcı canavarlar tarafından tuzağa düşürülen, köleleştirilen ve manipüle edilen korunmasız bir çocuğun gerçekçi terörü, travması ve çaresizliği sadistlerle sınırlar. Çocukların hayal güçlerinin yine de tuhaf olduğu ve korkmayı sevdikleri rasyonalizasyonuyla, sorunlarını aşırı grotesk çocuk eğlencesi şeklinde çözen uzun ve hikayeli bir yetişkin geleneği olduğunun farkındayım. Ama küçükken bunu takdir etmedim ve yaşla birlikte üzerimde büyümedi.

Akıllıca davranmak oldukça sıkıcı ama tam bir başarısızlık değil, Hugh Jackman ana kötü adam olarak oldukça iyidir ve verdiği malzeme zayıf olsa da ondan en iyi şekilde yararlanmayı başarır. Ancak hikaye korkunç ve çok az övgüyü hak ediyor ve CGI'nin aşırı kullanımı durumu daha da kötüleştiriyor. CGI iyidir ancak her türlü pratik efektin ve dublörün yerini alır ve onu kötü bir ek yapar ve dövüş sahnelerinin hiçbirinde gerilim yoktur. Bu filmle en iyi zaman geçirecekleri ve sanki hiçbir şeymiş gibi yiyip bitiremeyecekleri için, gerçekten ölümcül Peter Pan hayranları için vereceğim tek tavsiye. Aksi takdirde, görmeye karar verirseniz, beklentilerinizi oldukça düşük tutun. Bu kesinlikle kötü bir film değil, ama Peter ile bu konuda pek de mutlu değilim çünkü onun bundan daha iyisini yapabileceğini biliyorum.Pan, ne yazık ki çok kötü bir şekilde başarısız olduğu bir başlangıç ​​hikayesini anlatma göreviyle nihayetinde hayal kırıklığına uğrayan büyük ölçüde karışık bir çantadır. Elbette, film iyi görünen görsel efektler, biraz iyi aksiyon sahneleri ve biraz çaba harcamaya çalışan ana aktörlerin performansları gibi olumlu yönlere sahip, ancak bu çoğunlukla utanç verici bir şekilde öngörülebilir bir hikaye sunan kötü yazı tarafından engelleniyor. Birkaç soruyu cevapsız bırakan korkunç bir infaz, CGI'nin dayanılmaz bir aşırı kullanımı ve bir dizi bariz ve sıradan karakterler.

Yayınlandığından bu yana 74 yıl geçmesine rağmen, temel mesajı bugüne kadar doğru kalmaya devam ediyor: asla pes etmeyin, arkadaşı olan kimse başarısız değildir. Her insan önemlidir, bir ruhun diğer pek çok yaşam üzerindeki etkisi tartışılmaz, ancak çoğumuz bunu oldukça çabuk unutur ve umutsuzluğa kapılırız. Senaryonun, yönetmenin bunu mükemmel bir şekilde yakalamasını seviyorum ve daha fazlası karakterler, oyunculara eldiven gibi oturuyor. Bu film, her izlediğinizde size bir şekilde dokunmayı bırakmayan temiz bir hava soluğu gibidir.Bu filmi izleyerek Amerikalılar için kendi evine sahip olmanın anlamını öğrenebilirsiniz. Lehman şokuna neden olan Subprime mortagage krizini hatırlıyoruz. Kapitalizmin zengin ve diğerlerinde fark yarattığı doğrudur ve bu filmde Bay potter eski ve kötü bir şekilde tasvir edilmiştir. Jeorge ve Bay potter arasındaki farklardan biri, Bay potter için insanlara hükmetmek, Jeorge için ise insanlara yardım etmektir. Hangisinin tamamen doğru olduğunu teyit edemem çünkü duruma ve geçmişe bağlıdır ve her ikisi de birey için gereklidir.Dengeyi korumak ve hangi tarafta olduğumuzu bilmek önemlidir. zihin. Jeorge 2008 civarında yaşıyorsa kesin olarak söyleyebilirim Lehman şoku önlenebilirdi.

İlk Hotel Transylvania, ortalamanın altında ve oldukça unutulabilir bir bilgisayar animasyon filmiydi, devam filmi için umutlarım yüksek değildi, ama biraz daha iyi değerlendirmeleri görerek ona bir şans verdim. Temel olarak, Transilvanya'da vampir Mavis ve insan nişanlısı Johnny, babası Dracula'nın onayıyla nihayet evlendi ve dünya artık varlığın farkında ve kabul ediyor. canavarların. Mavis daha sonra Drac'a hamile olduğunu açıklar ve daha sonra Dennis adında kızıl saçlı bir erkek bebek doğurur. Beşinci doğum gününde, Dennis henüz dişlerini büyütmemiştir ve Drac, torununun herhangi bir vampir gücü olmadan insan kalabileceğinden endişelenir. Mavis, Transilvanya'da bebek büyütme olasılığıyla birlikte Johnny'nin büyüdüğü yere taşınmayı düşünür, ancak Drac bunu onaylamaz.Bu filmdeki çatışma önceki filmden daha yoğun göründüğü için sonraki devam filmlerinin biraz daha ciddi bir tonda olacağını düşündüren birkaç unsur da vardı, ancak yine de Hotel Transylvania 3: Summer Vacation'ı bir yine de franchise için iyi bir katkı. Ben ilgilenmedim Bu tek başına benden 5'ten daha azını almalı. Ama 2 şey sayesinde 6 verdim. Birincisi, bu film çocuklar içindir ve ara sıra komik ve saçma sahnelerdir. İkincisi, doğum günü partisindeki son bölüm, tüm filmi tam bir engel olmaktan kurtaran şeydi. Hikayeyi daha makul hissedebilmemiz için erken hikayeye bunun bazı ipuçlarını getirmeleri gerekirdi. Bunun dışında detaylar gevşek, uygun bir gerginlik ya da sorun yok, bu da sizi kısa sürede uykuya daldıracak.

Küçüklüğümden beri Külkedisi'ni severim. Şimdiye kadar her Külkedisi filmini izledim. Bu benim en sevdiğim film. Temayı seviyorum. Peince'nin görünüşünü ve onu seviyorum. Külkedisi'nin hem içinde hem de dışında çok güzel bir insan olmasını seviyorum. Bu film hayal kırıklığına uğratmaz. Gözler için bir ziyafet, setler ve kostümler gerçekten büyülü ve tam da bir peri masalından istediğiniz gibi. Bence Lily James mükemmel bir kadroya sahipti ve onun hakkında doğal bir masum güzelliğe sahip. Kuzey Kralı Prens Cazibesi çok güzel. Bu versiyondan gerçekten keyif aldım.Külkedisi'nin hikayesi çok basit ve bunu hepimiz biliyoruz. Oyuncuların kendi seçtikleri çoğunlukla yetkin ama senaryo her yönden yetersiz kalıyor. Külkedisi, kelimenin tam anlamıyla, herhangi bir şekilde veya biçimde kendine ayağa kalkma yeteneğine sahip olmayan biri olarak anlatılır. Filmin sonunda bozuk para vermiş olsa bile. Gerçekten ilişki kuramadığım için karakter için üzülmekte de zorlandım. Üvey annesiyle olan son yüzleşme çok daha fazla olabilirdi ama gerçekte yetersiz kaldı. Ayrıca CGI hayvanları için pek bir şey hissetmiyorum ama bu beni gerçekten rahatsız etmedi. Bu film aynı zamanda genç ve yaşlı izleyiciler için bir film olmaya çalışıyor. Ancak, bazı karışık mesajlar gönderirken ve epeyce kutuplar yaratırken, süreçte kendine çok zarar verir.

Dave ile tanışmak çok eğlenceli ve izlemesi çok eğlenceliydi. Eddie Murphy'nin neden bu kadar iyi bir komedi oyuncusu olduğunu anlamak zor değil. Bu filmi baştan sona pek çok komik an dolduruyor. İnsanın biraz aptalca olay örgüsü için endişelenmesine gerek yok, arkanıza yaslanın ve mizahın ve eğlencenin tadını çıkarın. Sorun şu ki, bu tek şakalı bir komedi ve şaka bir süre sonra zayıflamaya başlıyor. İlk yarım saat ya da öylesine en iyi bölüm, çünkü esas olarak konu başlamak için biraz ilginç. Yine de fikirlerin tükenmesi uzun sürmez ve olduğunda, film hızla yokuş aşağı gider. Eddie Murphy komik bir adam ve tuhaf komik anlar yaşatıyor, ancak bunlar çok az ve çok uzak ve denenen şakaların çoğu başarısız oluyor. Bununla birlikte, sonuna kadar oturdum ve eğlendirilmiş gibi hissettim, bu yüzden o kadar da kötü olamazdı.Fikir saçma olsa da güzel olabilirdi. Ve filme, Murphy'nin oyunculuk becerilerinden kesinlikle çok yardımcı oldu. Yine de, yavaş ve sıkıcı ve özel efektler düşük kalitede, ancak komik rahatlamaya yardımcı olacak kadar karikatürize edilmemiş. Bir diğeri beyaz renk körü orta sınıf için iyi bir komedi duygusu. Ama bence bunun için doğru zihin çerçevesinde olmamın gerçekten yardımcı olduğunu düşünüyorum. Bundan iyi bir şey beklemiyordum ve fragman yardımcı olmadı. Filmi çok aptalca gösteriyordu ve uzun bir süre bunu pas geçtim. Gerçek bir kalbi olmayan aptal bir komedi gibi görünmesini sağladı ve uzaylılar insan duyguları tarafından yozlaşmaya başladıkça yürekleri var. Yani gerçek bir aile eğlencesi için, buna bir göz atmalısınız.

Şimdiye kadarki en kafa karıştırıcı filmlerden biri. Baştan sona efektler ve diğer şeyler açısından iyiydi, ancak hikaye açısından takip etmesi oldukça zordu. Hala ne olduğunu tam olarak anlamadım, ama beğenmeseniz bile bundan nefret etmeyeceğinize eminim. Bu, tüm zamanların en sevdiğim animasyonlarından biridir! Bir anime hayranıysanız ve bunu görmediyseniz, hemen Amazon'a gidip satın almanız gerekir. Son derece mutlu bir sona ulaşan harika bir hikaye ile kesinlikle çarpıcı görseller! Bunu hayatınızda en az beş kez izlemenizi kesinlikle tavsiye edin.Studio Ghibli ve bu güzel animasyon filmi için Tanrıya şükür. Bunu kız kardeşimle ve şimdi çocuklarımla paylaştım. Her zaman en sevdiğim film. Howl, her kızın iç çekeceği mükemmel bir dağınıklıktır. Miyazaki ve Ghibli hayranıyım. Siz de öyleyseniz, buna bayılacaksınız. Değilseniz, muhtemelen buna bayılacaksınız. Bilmiyorsanız, öğrenmek için bunu izlemelisiniz. Tüm filmlerinde olduğu gibi, animasyon da birinci sınıftır ve unutulmaz karakterler, hem kalpleri ısıtan hem de yürek burkan anlar, muhteşem film müzikleri ve altyazılar için biri değilseniz, mevcut en iyi İngilizce dublaj ile güzel bir şekilde tamamlanır.

Mark Rylance harika bir BFG ve Ruby Barnhill küçük Sophie olarak ikna edici. Karakterler arasında kurulan ilişki kalp ısınmasıdır. Hikaye güzel, ancak özellikle akılda kalıcı değil. Oldukça yürekli ve görseller baştan çıkarıcı. Bununla birlikte, olay örgüsü ilk yarıda yavaş ve oldukça güçsüz ve zirveye ulaştığında, zaten tahmin edilebilir ve biraz hayal kırıklığı yaratıyor. Genel olarak, Giants'ın görsel efektleri çarpıcı olduğu için filme bakmak güzel. John Williams'ın müziği büyüleyici ve akılda kalıcı, sinematografi harika ve harika bir kamera çalışması var. Bu, tüm ailenin keyif alması için eğlenceli, zararsız ve bazen heyecan verici bir maceradır.Bu filmi sinemada vizyona girdiğinde kız kardeşimle birlikte izlediğimi hatırlıyorum. Dürüst olmak gerekirse, bu filmle ilgili beklentilerim en iyiler değildi, ancak olay örgüsüne ve karakterlere daha derinlemesine girdiğimde ona gerçekten aşık oldum. En çok sevdiğim şey, ana karakterlerin ev ve kızın hikayede nasıl etkileşim kurmasıydı, aksiyona dalmış sevimli ve büyülü bir arkadaşlıktı. Aynı zamanda hikayede oynadıkları rolleri çok sevdim çünkü çok çekiciler. Film boyunca, kızın aynı yaştaki çocukların çocuklukta sahip olduğu masumiyet ve cesareti temsil ettiğini anlayabildim. Ve dev, beni çok mutlu eden belirli bir şekilde konuşuyor. Ayrıca orada anlatılan şakalar harika! Sanırım bu yüzden bu peri filmiyle nişanlandım.

Percy Jackson, üç yıl önceki ilk uyarlamada yapılan değişikliklere yönelik eleştirilere rağmen, pek çok hayranı olan bir edebi eserin uyarlamasıdır ve bu nedenle franchise beyaz perdede yeni bir fırsat elde etmiştir. Chris Columbus, filmin yapımcılığını Karen Rosenfelt ile birlikte yapması planlanmasına rağmen yönetmen olarak geri dönmedi. Columbus'un yerine Thor Freudenthal seçildi. Percy Jackson ve Canavarlar Denizi, diziye yeni bir gaz vermek için gelir, ancak sonunda aynı şeyi daha fazlasını sunar. Bir öncekiyle aynı tonda devam eden çok çocukça ve çözülmesi kolay bir hikaye anlatıyor. Tanrıların daha küçük bir katılımına sahip olsak da, ana üçlü daha önce görüldüğü gibi aynı dinamikte görünüyor. Onlara bir meydan okuma verilir ve onu çözmek için bir yolculuğa başlarlar, dünyayı yarı yolda kurtarmaya çalışırlar. Konu, hayranları ve daha az talepkar film hayranlarını bile memnun edebilir.Daha önce, kendisini Olympus'un en büyük tanrılarından biri olan Poseidon'un oğlu olarak bulan sıradan bir genç adamın yolculuğunu takip etmenin olası fantastik özdeşimi varsa, bu sefer bu ilişki yoktur. Olan şu ki, daha fazla açıklama veya zaman kaybı olmadan doğrudan eyleme atılıyoruz. Ve eğer bu, hikayenin dinamizmini artırmak için işe yaramış olsaydı, tam tersi bir etkiye sahip olur ve tüm projeyi sadece gereksiz bir video oyununa dönüştürür, bu belki de sadece çocukları ve gençleri memnun etmelidir. 100 dakikalık projeksiyonda keşfedilecek bu kadar çok olay örgüsü ve alt kurgu ile, bandın en büyük kusurlarından biri de yüzeyselliğidir. Bazı yarı kanların ihaneti veya hatta Luke ile babası Hermes (Nathan Fillion) arasındaki ilişki gibi daha şok edici olması gereken ayrıntılar, film Annabeth'in Tyson'a yönelik önyargısını keşfetmeyi tercih etmesiyle, basitçe yüzeye fırlatılıyor. bu tabii ki mümkün olan en öngörülebilir şekilde çözülecektir.

Bunun için gerçekten büyük umutlarım vardı; çok yüksek, ortaya çıktı. Evet, görseller oldukça harika ve bazı küçük roller oldukça iyi oynanıyor, ama bu benim için gittiği kadarıyla. Rachel Weisz, kötü yazılmış bazı diyalogları kurtarmak için fena bir iş çıkardı, ancak kendisi kadar iyi bir oyuncu bile, ancak malzemenin kendisi çok iyi olmadığında bu kadarını yapabilir. James Franco'nun aldığı övgüyü hiç anlamadım ve bu film bu görüşü pekiştirdi. Nth dereceye kadar aşırı davranan biri tarafından iletilen kötü diyalog, oldukça acı verici bir görüntülemeye neden olur. Drama Kulübü yapımında çok uğraşan bir lise öğrencisi gibi karşımıza çıkıyor.Muhteşem ve Kudretli Oz tamam. Bu filmi ilk gördüğümde harika olduğunu düşünmüştüm. Şimdi, o kadar değil. Terbiyeli, ama çok düşüyor. İlk perde yavaştır, ikinci perde gerçekten toplandığı yerdir, ardından üçüncü perdede tekrar düşer. Bazı pozitifler: Bu filmdeki renkler muhteşem ve canlı. Bu filmin bir kısmı aslında gerçekten komik ve oyunculuk da çok kötü değil. James Franco ve Michelle Williams harika bir kimyayla harikaydılar. Mila Kunis müthiş bir Kötü Cadı idi ve Rachel Weiz iyiydi. Joey King ve Zach Braff da gerçekten eğlenceliydi. Şimdi olumsuzlar: Mila Kunis'in çığlıkları o kadar can sıkıcıydı ki, çoğu zaman bundan bıkmıştım. Ve dediğim gibi, hikaye sıkıcı olabilir. Ayrıca bu film çocuklar için dehşet verici. İki cadı, uçan maymunlar ve sayısız diğer şey arasında oldukça şaşırdım. Genel olarak, iyi bir film.

Bence tüm aile için eğlenceli bir film. Gençler karakterleri sevecekler, büyük çocuklar şakalardan ve olay örgüsünden keyif alacaklar ve yetişkinler de muhtemelen filmden keyif alacaklar, daha "yetişkinlere yönelik" komik referansları ve baba-kız ilişkisiyle ilgili bir hikayeyi yakalayabilecekler. takdir edilebilir. Birincisi, Adam Sandler iyi bir oyuncu değil. Drakula'nın ikonik karakterini, olağanüstü performansıyla adaletten yoksun ya da çok az yapıyor. Bunu söylediğim için üzgünüm ama bu doğru. İkincisi, kelime oyunları ve şakalar topal ve tuhaftır. Üçüncüsü, hikaye çok ilginç değil. Drakula'nın kızı Mavis'e karşı aşırı korumacı olmasının sıkıcı hikayesi, şimdiye kadar sinir bozucu bir şekilde aşırı kullanılan bir klişe haline geldi. Film ayrıca Selena Gomez'in yeteneklerini boşa harcıyor.Bu, göründüğünden çok daha fazlasını kapsayan harika bir senaryo ve fantastik bir hikaye anlatımı. Yüzeyde, bu sadece başka bir çocuk animasyon filmi gibi görünebilir, ancak ilerledikçe çok hassas konulara da değiniyor. Bunu söyledikten sonra, bu gençlerin ve yaşlıların keyif alacağı eğlenceli bir film. Seslendirme de mükemmeldi! Pek çok mizah genç izleyicilere çok çekici gelse de, yetişkinler tarafından beğenilmeyecek kadar karikatürize olmaz. Öncül düşünüldüğünde, diyalog komik ve çok orijinaldir. Çok havalı ve çok açık fikirli bir karakter olan Jonathan karakterini sevdim. Onu ve Drakula'nın arkadaş olmasını izlemekten zevk aldım. Dokunaklı arka hikayelerden kahkahalı mizahlara kadar, 'Hotel Transylvania' tekrar tekrar eğlenmek için eğlenceli bir macera. Ve bu muhteşem finalle, kimse yardım edemez, ancak jeneriğin yuvarlanmasından çok sonra bile gülümseyebilir. Bunu çok beğendim!

Dürüst olmak gerekirse, bu, yüzyılımızın mutlak en kötü filmlerinden biri. Böylesine korkunç bir sinematografinin ve oyunculuğun varlığı, herhangi bir fikri geri çevirip reddetmediklerini merak etmeme neden oluyor. Anastasia'nın başka bir dünyaya / zamana açılan bir portal ile kaçmış olabileceği açıklaması bana eğlenceli bir kavram gibi geldi ama çok korkunç bir şekilde idam edildi.Bu film, dünya gezegenindeki en büyük zaman kaybı. Rus kültürüne kesinlikle saldırgan ve 20. yüzyılın en önemli olaylarından biriyle dalga geçiyor. İnsanlara bu filmin ne kadar komik ve tam bir rezalet olduğunu anlatmak için yolumdan çekilmem gerekiyor. Yönetmen kendinden utanmalı. Bu, senaryodan özel efektlere, oyunculuk performanslarına kadar her şey son derece korkunç. Lenin'in saçını oynayan aktöre özel bir söz verilmelidir, sinemada nadiren bir oyuncunun performansı peruğundan daha kötüdür.

Bu filmde gerçekten özel olan hiçbir şey yok. CGI, oyunculuk kadar standarttı. Bu film, öncekinden daha yürekli, bu normalde bu tür devam filmlerinde olmayan bir şey, bu yüzden buna hoş bir şekilde şaşırdım. İsterseniz bir saat verin. Dikkatinizi çekecek kadar ilginç, ancak hemen ardından devam edebilmeniz için yeterince unutulabilir. Senaryo, Alice'in Çin denizlerine yaptığı bir geziden dönüşü ve annesinin borca ​​girip aile şirketinin kontrolünü kötü niyetle gemisini satmaya zorlayarak intikam almaya karar veren Hamish'e devrettiğini keşfetmesiyle başlıyor. Alice, aynadan geçtikten sonra zaten bildiği büyülü ülkeye bu bağlamda geri döner. Orada, muhtemelen tüm ailesinin bir yerlerde ölmüş olabileceğine inandığı için üzüntüden ölen Çılgın Şapkacı'ya yardım etmek için ülkeye çağrıldığını keşfeder. Alice, Zamanın Şatosuna gidip, Şapkacı'nın ailesine ne olduğunu keşfetmesini sağlayacak bir zaman yolculuğu makinesi olan Chronosphere'i almak zorunda kalacak.Bu filmin gerçek yıldızı ve kahramanı Zaman'dı. O sadece işini yapan, her şeyi gördüğü için yalnız kalmak isteyen basit bir adam ve buna saygı duyuyorum. Bu devam filmiyle gerçekten orijinal bir şey yapmak istiyorlarsa, ona Time vs Babbling Barbie adını vermeleri ve kendi bencil nedenleriyle her şeyi yok etmekle tehdit eden hırsızla savaşmasıyla ilgili her şeyi yapmaları gerekirdi. Bu filmin reytingi, bu filmin derecelendirmesinden daha iyi olmazdı, ama en azından her on yılda bir yeniden izlemekten çekinmeyeceğiniz filmlerden biri olurdu. Red Queen'e gelince, ona ve eylemlerinin geçmişini vermek için neden bu kadar uğraştıklarını anlamasam da, çok daha üstün bir karakter olarak bir kez daha kız kardeşine galip geldi.

Görünüşe göre basit olay örgüsünün geliştirilmesi için iki saatten fazla film gerekiyor. Geriye kalan izlenim, karakterler ve ortamlar arasındaki ilişkilerin iyi işlemesi için gerekli zaman olmaksızın her şeyin hızlandırılmış bir şekilde gerçekleşmesidir. Zaman ve mekânda bağımsız bölümler gibi görünen, ana anlatıya kırılgan bir bağlantı ile izole edilmiş çatışmaların inşası, uyarlanmış senaryonun verimli olmadığı izlenimini yaratmak için işbirliği yapar. Bu arada, The Voyage of Dawn Treader'daki yapı eksikliği, anlatının temel sorunlarından birini temsil ediyor: hikayeyi açık bir doğaçlamayla geliştirmek, senaryo, ne olacağını planlamadan karakterleri bir yerden başka bir yere götürüyor gibi görünüyor. sonra, yenilerini oluşturmak.Yazar CS Lewis, Narnia dünyası üzerine kitap serisini bir Hıristiyan alegorisi olarak tasarladı, Andrew Adamson tarafından 2005 yılında yönetilen ilk uyarlamadan, The Lion, the Witch ve o Gardırop ve izleyicilerin kafasında hala herhangi bir şüphe varsa, bu bir sonraki film olan Prens Caspian'da tamamen ortadan kaldırıldı. Bu nedenle, Aslan Aslan bu filmde genç Edmund ve Lucy'ye dünyamızda "başka bir adla" tanındığını açıkladığında, geriye kalan izlenim, film yapımcılarının halkın kafasındaki açıklığı basitçe açtığıdır ve bu anlamda, eserin başlığını Narnia Günlükleri: Çocuk İsa'nın Dönüşü olarak değiştirme olasılığını düşünseler bile şaşırmam. Olay örgüsünün ayrıntıları arasına iyi yerleştirilmiş mesajların eklenmesi ile dini didaktikliğe yönelik herhangi bir girişimin reddedilmesi, değinilmesi gereken değerlerdir. Michael Apted'in filmi temaya ve bu özelliklerin daha açık bir şekilde ortaya çıktığı sahneye samimi bir şekilde yaklaşıyor.

Film gerçekten çok iyi ama kitaplardaki gibi değil. Bazı sahneler kitap serisinde bile değil ve bazı sahneler filmlerdeki gibi değil. Her şey yeni ve ilginç bir hikaye ama kitapları okuyanlar için sıkıcı olabilir. Kesinlikle önce kitap serisini okuyun. Bilmeniz gereken ilk şey, cüzdanlarla hiçbir ilgisi olmadığıdır !! kızım bize filmin adını söylediğinde hepimiz bunun cüzdanlarla ilgili olduğunu düşündük ama olmadı !! görünüşe göre, bir grup tanrı ve onların çocukları ve birinin havayı çalmasıyla ilgili !! Öyleyse tamam, ilk iki bölüm sizi bunun aile odaklı bir film olduğunu düşündürüyor ki bu iyi bir şey ama bir de hırsızlıkla ilgili başka bir bölüm var ve bu evde çalmanın yanlış olduğunu öğretiyoruz !! başlık ekranda göründüğünde kocam ve ben filmi durdurduk ve kızlarımızla bu konuda uzun bir konuşma yaptık, aslında film boyunca bir sürü uzun sohbetler yapmak zorunda kaldık !! bitirmemiz altı saatimizi aldı !!Film ve orijinal malzeme arasında birkaç temel fark vardır. Örneğin, kitapta her biri on iki yaşında olan ve filmde on altı olan ana yarı tanrılar yer alıyor. Filmde, büyük düşman olarak Cronos'un yer aldığı kitaptan farklı olarak, ana kötüler Luke ve Hades'tir. Uyarlama ile kitap arasındaki bir diğer fark ise, filmdeki Annabeth Chase'in esmer ve mavi gözleri olması ve kitapta tıpkı annesi tanrıça Athena gibi sarışın ve gri gözleri olmasıdır. Dahası, kitapta Annabeth, Luke'a aşıktır ve ancak daha sonra Percy ile ilgilenmeye başlar. Bu son iki farklılık, Chris Columbus tarafından yönetilen uyarlamayı genel olarak onaylamayan edebi dizinin en çok aşağılayan hayranlarıydı.

Daha büyük ölçek. Yönetmenin savaş sahneleri üzerinde gerçekten çok çaba sarf ettiğini söyleyebilirim. Filmdeki iki savaşın seviyesi, epik filmlerinkiyle karşılaştırılabilir. Kadın karakterler için daha büyük roller. Bir önceki filmde Susan gerçekten çok fazla yay ve ok kullanmıyor ve kış cadısına karşı savaşta kız kardeşlerin rolü çok az. Bununla birlikte, bu sefer Susan'ın eylemde ve liderlikte daha fazla angajmanını görebiliyorum ve Lucy savaşı kazanmada anahtar faktör.Caspian'ın kişiliğiyle ilgili daha fazla nedene ihtiyacım var. Daha az çekici karakterler ve karakterler arasında daha az kimya. Prens Caspian, kararsız, sıradan ve yumuşak dört kahramana en kötü katkı. Karizması olmaması Pevensies'in cazibesini de azaltıyor. Seyirci Pevensies'e aşina olduğu için, yönetmen Caspian'ın karakterlerini ve duygularını daha çok ve derin bir şekilde gösterirse daha iyi olurdu. Seyirci onu daha iyi anlayabilir ve Peter ile olan çatışmasının arkasındaki gerekçelerini anlayabilir. Yönetmen ayrıca Peter ve Caspian arasındaki bağın artmasına odaklanabilirdi çünkü kitapta izlemesi ilginç bir konu.

Birkaç kez başını orijinaline sallayan iyi bir remake, bu güzeldi. Bazen Jaden'in liderliğini geçemememe rağmen harika bir modern hikaye yeniden yapımı. Sadece birkaç kez oyunculuğu kötüydü ama karakteri yersiz görünüyordu. Biraz gerçekçi değil. Buna rağmen yine de kontrol etmek için iyi bir film. Üçüncü film, bu dizinin parçalandığı yerdir. Bay Miyagi ve Daniels'ın geçmişteki ilişkileri yine bir kenara atıldı. Daniel bu kez yeni bir aşk ilgisi buluyor ama bir erkek arkadaşı var, bu da bu filmin sonunda bitecek. Ve şimdi insanlar Daniel'den intikam almak için yola çıktılar .. Onu bir turnuvada tekrar kaybettirmek mi? Sonunda The Next Karate Kid'e geldik. Bu film her yerde korkunçtu. Bay Miyagi, Karate'yi bilen beceriksiz bir aptaldır. Hilary Swank tamamen alakasızdı. Onu çekici bile bulmadım. Mantis tekmesi yapmayı ve çantalara vurmayı öğrendi ve Daniel'in olduğu gibi dövüşçüye dönüştü. Korkunç bir tehlikede olduğuna asla inanmayacağız çünkü ona hiçbir zaman gerçek bir tehlikede gösterilmiyoruz. Filmin sonunda hiçbir şey öğrenmeden tüm filmi sinirlendiriyor.Karakterlere ilginç bir arka plan ve kişilik katıyor ve güzel bir şekilde çekilmiş, ancak çok fazla özgünlüğü yok, ama açık olmak gerekirse, bu mutlaka kötü bir şey değil. Bu film hala iyiydi. Çocukken izlediğimde gerçekten harika hissettim, ama şimdi o kadar değil. Konu Karate Kid'e benziyordu ama o kadar iyi değildi, bazı sahneler gerçekten gerçekçi değil. Mc kungfu öğrenirken başlık uygunsuzdu. İlham veren sahne, Mc'nin kavga etmeye kararlı olduğu zaman öğretmen ve öğrenci arasındaki arkadaşlıktı. Genel olarak aileyle izlemek eğlenceli bir film olurdu, ancak ilginç bir olay örgüsüne sahip iyi bir şey arıyorsanız o zaman pek değil.

Bu film tuhaf. Elbette bir Alice Harikalar Diyarında filminden bekleyeceğiniz şey bu, ancak bu film hayati bir şeyden yoksun gibi geldi ve hayatım boyunca bunun ne olduğunu anlayamıyorum. Buna daha düşük bir puan vermememin tek nedeni, biraz keyif almış olmam. Aslında ondan çok uzak iyi bir film değildi, ama eğlenceliydi. Johnny Depp her zamanki gibi keyifliydi ve CGI yapıldığı yıl düşünüldüğünde pek de kötü değildi. Çok acı verici derecede sıkıcıydı. Bunu tabii ki çamurlu grilerden ve bazen bir parça yeşilden oluşan renk paletine katkıda bulunabilirsiniz. Genel olarak iyi bir deneyim, özellikle tekrar deneyimlemek için acele etmiyorum.Disney emektarı Linda Woolverton, senaryoyu zaten herkesin bildiği kısa öyküye dayanarak imzalıyor. Linda'nın çalışması, filmin ilerleyişinden ödün vermek için gelmiyor, ancak senaryoyu Disney'in diğer büyük isimleriyle birlikte imzaladığı The Lion King ve Beauty and the Beast gibi senaristin diğer eserlerinden de uzak. Belki de Alice'in senaryosuyla ilgili en büyük sorun Disney'in karakterleri için etiketler oluşturma ihtiyacıdır: iyi ve kötü, iyi adamlar ve kötü adamlar. Bu sorunun doruk noktası, özelliğin sonunda Carrol'un pürüzsüz ve gerçekçi hikayesine hiçbir şekilde benzemeyen destansı bir savaşla noktalandı. Öyle görünüyor ki, savaş, karakterlerin sahnesi ve motivasyonu hikayenin özüne uymuyor ve filmin ilerleyişi için pek işe yaramıyor.

itapları hiç okumadım ama bu izlemeyi sevdiğim bir film. İşin üzücü yanı, benim bilmediğim birçok nedenden ötürü çok zayıf karşılanmasıydı. Aslında bir üçleme gibi harika bir hikayenin parçası olarak yapıldığını görebilirsiniz, ancak eleştirmenler yüzünden gelecekteki filmler iptal edildi. 2020'de hala bu filmin hayranıysanız ve bir TV / film uyarlamasından daha fazla düzeltme yapmak istiyorsanız, sizi His Dark Materials dizisinin yönüne yönlendirin. Sinematografiye biraz daha karanlık ve cesur bir his verdiği için kurtarıcı bir havası yok, ancak sonra ne olduğunu merak etmeyi bitirmenize yardımcı olabilir.Hikaye, tarihsel anlamda bakıldığında patlayıcı, dinamik ve şaşırtıcı derecede doğrudur. Dakota Blue Richards, gördüğüm en yetenekli çocuk oyuncu ve önümüzdeki on yıl içinde büyük bir yıldız olacağı kesin. Cesaret, korkusuzluk, cesaret ve zekayı, Harry Potter'ı ve hatta Hermione Granger'ı utandıracak şekilde somutlaştırıyor. Karakteri, hikaye boyunca yaptığı bazı eylemlerin çenemi yere düşürmesine neden olacak kadar güçlü bir cesaret ve zeka karışımıdır ve diye düşünür. gücüne ve cesaretine hayranlık ve hayranlıkla. Öncelikle kitabı daha önce okudum ama o kadar uzun zaman oldu ki bu konu hakkındaki görüşlerimi unuttum. Bununla birlikte, bunun tamamen ilginç olduğu söyleniyor. Cgi çok etkileyici ve bazı oyuncular iyi bir iş çıkarırken, ancak film klişeleşmiş aile fantezisi sıkıntısına düşüyor. Varolmayan karakter gelişimi, bu filmde yaşadığım büyük bir sorun, filmin iki saatten az çalışma süresinden kaynaklanıyor olabilir. Genel olarak, bundan kaçınırsanız en iyisi.

Güzel anlatılmış, zekice hareket edilmiş, sevindirici bir hikaye. Bana söyleyebileceğim herhangi bir filmden daha çok ağlattı. O kadar hoşuma gitti ki, genç ailemi oturup onlarla birlikte oturup seyretme şansı bulur bulmaz hep birlikte izleyeceğim. Onlarla izlemek için saklamak için yarısında kapatmak istedim ama yapamadım. Bu yüzden hepsini tekrar seve seve izleyeceğim. Zorbalık perspektifinden bakıldığında, özellikle genç nesil için ondan öğrenilecek bir şeyler olduğuna inanıyorum.Bu, özellikle okulda, ailede ve arkadaşlarıyla sorunlar yaşayan çocuklar için en iyisidir. İlham verici, öğretici ama amatörce. Bize sadece diğer insanların, hepsi benzersiz ama aynı zamanda ortak olan sorunları hakkında fikir verir. Karakter, ilişki, duygular, inançlar gibi şeylere odaklanmak biraz fazla öznel. Ama çok sıradan. Doktorların, aileden veya arkadaştan belirli bir kişinin müdahalesi ve daha fazla eylem ve vahşet gibi daha aşırı bir şey bekliyordum. Bu biraz daha az drama, daha fazla aksiyon ve gerilim gibi diğer türler olsaydı. İyi ki, çoğu filmden farklı olarak çocuklar aktördür ve iyi iş çıkardılar, hepsi gerçekçi görünüyor ve her şey tipik çocukluk okul günlerine benziyor. Daha derin, daha uç ve daha objektif olabilir. Duygusal, ancak pek çok durumda zar zor. Öznel ve olumsuz filmleri sevmeyenler ya da çocukları sevmeyenler için iyi değil.

Bu tam bir yolculuktu. Muhtemelen Disney'in klasiklerle aynı derecede eşsiz ve harika filmlerinden biri. Bilim kurgu türüne hoş bir yaklaşımı var ve harika bir şekilde dokunaklı ve bir şekilde şiirseldi. Bir şekilde bizi neredeyse hiç diyalogla büyülemiyor. Çok iyi bir atmosfer ve yönetmenlik ile sağlam bir hikaye. Karakterler, ana karakterlerin insan değil robot olması anlamında oldukça ilgi çekicidir. Wall-E, tek arkadaşı bir hamamböceği olan yalnız bir robot ve Eve sadece direktife cevap veriyor gibi görünen sert kafalı bir makinedir. Görseller harikaydı. Dünyanın nasıl göründüğü, geminin tasarımı vs. Ve müzik, sevimli seslendirme ile harika.Sanırım geleceğimiz makinelerle dolu. Sanırım bu filmi gördükten sonra en iyi Pixar stüdyosundan birinin yaptığı güzel ve güzel hazırlanmış sinemalardan biri. Genel olarak bu filmin tadını tüm ailenizle birlikte çıkarabilirsiniz. Bu filmin tamamı temelde 'şov söyleme' idi ve çok güzel bir şekilde yapıldı. Çok az konuşma olmasına rağmen animasyon baştan sona muhteşem ve etkileşimlerdi. Mutlaka seyretmelisin!

Bu filmi izlerken bu iyi hissettiren, duygusal deneyimden çok keyif aldım. Bana, bir erkekle köpeği arasında güzel bir ilişki olan gençliğimin Disney filmlerini hatırlattı. Harrison bu rollerde yaşlandıkça ona daha çok aşık oluyorum. Sade bir sadelik ve yürekle hareket etti. Harrison'ı izleyerek büyüdüm ve hala devam ediyor, en sevdiğim oyunculardan biri. Ailem bu filme bayıldı ve biz de bu filmin öğrettiği derslere bayıldık. Buck'a aşık olduğum için gözlerimi birkaç kez yaşlandırdı. Bir aile filmi gecesi için önerilen saat, mükemmel bir iş.Bu film ne kadar iyi olursa olsun ilk 15 dakikayı geçemiyorum çünkü ana karakter Buck the dog, Computer Graphics ile o kadar korkunç bir şekilde yapıldı ki onu ekranda izlemeye dayanamıyorum. Yapımcıların ve yönetmenin bunun bu kadar kötü grafiklerle yayınlanmasına nasıl izin verdikleri anlaşılmaz. İyi para kaybı, Harrison Ford'un zamanı ve tüm ekip üyelerinin çabaları. Romanın ana karakteri Buck adlı bir köpektir. Hikaye, Buck evinden çalındığında ve Alaska'da bir kızak köpeği olarak hizmete satıldığında Kaliforniya, Santa Clara Vadisi'ndeki bir çiftlikte başlar. Hayatta kalmak ve diğer köpeklere hükmetmek için savaşmaya zorlandığı zorlu ortamda giderek ilkel ve vahşi hale gelir. Sonunda, medeniyetin cilasını atıyor ve vahşi doğada bir lider olarak ortaya çıkmak için ilkel içgüdüye ve öğrenilmiş deneyime güveniyor. Bana filmle aynı geliyor. Bu bir aile olarak izlemek için çok iyi bir film ve Çocuklarınızın bu konu hakkında söylediklerini dinleyin: Ben okuldayken bu zorunlu okumaydı ve ABD'deki eğitim sistemi iyiydi.

Şimdi, ilk bakışta, konu o kadar büyük ve ilgi çekici gibi görünmüyor. Bununla birlikte, hikaye o kadar zekice yazılmıştır ki, baştan sona tamamen yatırım yapmanıza ve eğlenmenize devam etmenizi sağlar. Henüz görmemiş olanlar için onu bozma riski taşıyan olay örgüsü hakkında başka bir şey söylemeyeceğim. Ama şunu söyleyeyim, olay örgüsü heyecan verici, eğlenceli ve aynı zamanda birkaç dramatik sahnesi de var. Bu unsurlar, bu filmi gerçekten bir sonraki seviyeye taşıyan ve mükemmel bir aile filmine eşit olan şeylerdir! Oyunculuk söz konusu olduğunda, tüm aktörler ve aktrisler için yüce bir şey değil.Her oyuncu kadrosu saygın karakterini kusursuz bir şekilde çiviler. Ancak, iki parlayan yıldız Dorothy rolünde Garland ve Batının Kötü Cadısı rolünde Margaret Hamilton. Bunlar, herhangi bir aile filminde göreceğiniz en iyi performanslardan ikisi. Judy Garland, Dorothy olarak olağanüstü bir iş çıkarır ve Margaret Hamilton, Batının Kötü Cadısı olarak yıldızdır. Karakter tasvirleri bu filmi daha da güçlü kılıyor. Oyuncu kadrosunun geri kalanı da aynı derecede mükemmel! Unutmayın, destekleyici bir oyuncu kadrosu ancak ana kadro kadar iyidir. Ekranda ne kadar uzun süre kalırlarsa görünsün her karakter öne çıkar. Tüm setler mükemmel ve bu filme gerçekten çarpıcı bir atmosfer veriyor. Özel efektler gelince, hepsi olağanüstü. Zaman zaman biraz tarihli oluyorlar, ancak genel olarak, özel efektler bugün hala geçerli.